Дар урфият мегӯянд: табиби ҳар як шахс худи ӯст. Бале, воқеан ҳам, ин гуфта дурустанд, зеро  ба ҳар амале, ки даст мезанем, ба худи мо таъсир мерасонад, новобаста аз он ки мусбат аст ва ё манфӣ. Имрӯзҳо мо мебинем, ки хурду калон ба  бемориҳои гуногун, аз ҷумла, бемории фарбеҳшавӣ гирифтор шуда истодаанд. Таъсири ин бемориро  мо дар ҷойҳои ҷамъиятӣ дарк ва эҳсос мекунем. Омилҳои гуногун ва зиёданд. Сабабҳои зиёдшавии асосии вазн дар байни аксар хонандагон асосан ба камҳаракатӣ ва нодуруст истеъмол кардани ғизо вобаста мебошад. Мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки аксари хонандагон машқҳои пагоҳирӯзӣ намекунанд ва ба бозиҳои компютерӣ зиёд машғул мешаванд. Наврасони фарбеҳ худро нороҳат ҳис мекунанд, агар аъзои хонавода якҷоя бо фарзандон варзиши пагоҳирӯзиро ба роҳ монанд, ин фазои солимии оиларо таъмин карда метавонад.

Гулафрӯз Абдураҳимова, омӯзгор