Ҳифзи муҳити зист кори тамоми инсоният буда, истифодаи оқилонаи сарватҳои табиат масъалаи дастаҷамъӣ мебошад. Вақтҳои охир мушоҳида мекунем, ки атмосфера,  дарёву баҳрҳо хеле ифлос шудаанду ҷангалзорҳо дар ҳоли табоҳ қарор доранд. Партовҳои  кимиёвии заводу фабрикаҳо дарёҳоро чиркин менамояд. Ҳавои ифлосро  нафас гирифта, аз обҳои заҳролуд менӯшем. Аз ин рӯ, рӯз то рӯз бемориҳои сироятӣ зиёд шуда истодааст. Ба одамон зарур аст, ки барои ҳифзу  барқарорсозии табиат кӯшиш намоянд, чунки инсон бо табиат зинда аст. Табиат ба мо ғизо, оксиген  ва ҷангал-ҳезуму дигар маводи лозимиро медиҳад.

М.ҶӮРАЕВА,

омӯзгор