Хаёлам, болу пар дорад дубайтӣ,
Зи ишқистон гузар дорад дубайтӣ.
Ба ёрон розҳо ифшо намояд,
Зи дарди дил хабар дорад дубайтӣ.
***
Ҷаҳонамро сафо танҳо ту бошӣ,
Канорамро раво танҳо ту бошӣ.
Ба дорухона ҳаргиз по намонам,
Ба ҳар дардам даво танҳо ту бошӣ.
Ба васфи туст гуфторам, азизам,
Каноратро сазоворам, азизам.
Чаро нодор хонандам, ки бо худ
Туро дорам, туро дорам, азизам!
Ҳама аз қайди ғам вораста бодо,
Ба ишқу ошиқӣ пайваста бодо.
Сари мо сабзу эмин аз балоҳо,
Сари сахти сабу бишкаста бодо!
Ҷамолак бар ҷамоли ту бизебад,
Ба ҳусни баркамоли ту бизебад.
Чу гул дар бӯстони умри ман бош,
Маро, ҷоно, висоли ту бизебад.
Агарки оташе андар дилат нест,
Зи ҷаҳди шеър гуфтан ҳосилат нест.
Туро бешира ҳар гуфтор бошад,
Агарки шира дар обу гилат нест.
Илоҳо, ҳеҷ кас дар раҳ намонад,
Калиди мушкиле дар чаҳ намонад.
Расад бар сарфарозӣ ҳар касе, гар
Зи асли хеш ноогаҳ намонад.
Аё зебосанам, фархундафолӣ,
Ба ту дорам ҳамеша дилкашолӣ.
Агарки бӯсаборонат насозам,
Ба мулки дил биёяд хушксолӣ.
Ба некухилқатон ҳамкорӣ мекун,
Ба ҳар афтодае ғамхорӣ мекун.
Барои ҳифзи номусу адолат
Ба сони Кова парчамдорӣ мекун.
Буто, умқи дилам ҷои ту бошад,
Тамоми манзилам ҷои ту бошад.
Ба кӯи ошиқӣ дарёстам, гар
Бидон, ки соҳилам ҷои ту бошад.
Ало қисмат, ба дидорам расонӣ,
Канори нозанин ёрам расонӣ.
Агар сад бор роҳи ман хато рафт,
Ба кӯяш, кош, як борам расонӣ.
Чӣ фарде, гар варо ёре набошад?!
Ба зебоӣ сарукоре набошад?!
Чӣ ҳаз аз ҳусни рӯзафзуни духтар,
Агар ӯро харидоре набошад?!
Бароям деҳа марзи ормонист,
Макони шодибахшу комронист.
Дар ин ҷо пирӣ аз ман дурӣ ҷӯяд,
Ҷавонии ман ин ҷо ҷовидонист.
Ҳаводоре агар бар шеъри нобӣ,
Шавад ҳар рӯзи умрат офтобӣ.
Чу ҳар мисраъ бувад монои роҳе,
Ту роҳи ростро дар шеър ёбӣ.
Маро дар дидаҳо ҷо метавон дод,
Ба иззат ҷои боло метавон дод.
Манам мумтоз дар донишгаҳи ишқ,
Ба ман дипломи аъло метавон дод.
Чӣ суд аз ояти дуру дарозат,
Чӣ суд аз зикр андар ҷонамозат,
Чӣ суд аз ҳаҷҷи акбар кардани ту,
Чу гуфторат ба кирдорат насозад?!
Ба қасди некӣ ҳар субҳе бихезам,
Тамоми умр бар дунон ситезам.
Аз он машқи давидан мекунам ман,
Ки аз ноодамон дуртар гурезам.
Аё дил, шодмон хоҳам, ки бошӣ,
Зи пирӣ дар амон хоҳам, ки бошӣ.
Барои ҳифзи Қонуни муҳаббат
Вакили парлумон хоҳам ту бошӣ.
Сафобахши ҷавониям ту будӣ,
Нишоту комрониям ту будӣ.
Санохони туам, эй ишқ, эй ишқ,
Тамоми зиндагониам ту будӣ.
Зи номат фахр дар минбар кунам ман,
Каломат сархати дафтар кунам ман.
Ҳикоят дар барам гар гӯӣ аз ишқ,
Ба иғроқи ту ҳам бовар кунам ман.
Туро маҳ дар назар монои коҳ аст,
Сарат холӣ, вале олӣ кулоҳ аст.
Тӯӣ банди шикам, ман бандаи дил,
Миёни мову ту садсола роҳ аст!
Саре дорӣ, ки бар доре наарзад,
Диле дорӣ, ки бар ёре наарзад.
Дур аз меҳан ҳама дороият чист?
Гуле дорӣ, ки бар хоре наарзад!
Барои ман, нигори чеҳрахандон,
Дилу ҷонӣ, дилу ҷонӣ, дилу ҷон!
Зи нахли қоматат бодо хазон дур,
Гули рухсораат бодо шукуфон.
Агар ошиқ набошам, нотавонам,
Ҳақирам, ночизам, барги хазонам.
Вале бо ишқ, бо ин давлати дил,
Шаҳаншоҳи шарафманди ҷаҳонам!
Аё дилбар, суроғат меравам ман,
Кабутарвор боғат меравам ман.
Чароғи манзилат шабҳо фурӯзон,
Нишониям – чароғат, меравам ман.
Гаронарзиштарин чиз аст дидор,
Варо бар нархи ҷон ҳастам харидор.
Бубинам ҳар гаҳе дидори ёрон,
Бигӯям шукр зери лаб батакрор.
Машав фориғ даме аз кор доим,
Ба марзе ҳамчу борон бор доим.
Чароғи хонаат бошад, набошад,
Чароғи дил фурӯзон дор доим.
Ҳама афсурдаам, парво надорам,
Чу дарёбурдаам, парво надорам.
Зи дилсангон ҳамеша дар азобам,
Зи санги гурдаам парво надорам.
Ба пирӣ шодмониро наёбӣ,
Ба дилбар гулфишониро наёбӣ.
Бизан табли ҷавониро, ки ҳаргиз
Дигарбора ҷавониро наёбӣ.
Аё деҳотидухтар, дар барам бош,
Аё гулбуттаи тар, дар барам бош.
Ба қасди ман бувад шоми сияҳфом,
Аё моҳи мунаввар, дар барам бош.
Сарат сабзу ҷаҳонат бехатар бод!
Ниҳоли орзуят пурсамар бод!
Ҳама афроди бадхоҳи ту, ҷоно,
Парешонрӯзгору дар ба дар бод!
Туро аз ақлу дониш симу зар беҳ,
Зи нахли сабз аз баҳрат табар беҳ.
Саратро садқаи мансаб намудӣ,
Бароят сарварӣ аз қадри сар беҳ.
Дили ман бе шумо ғамхона бошад,
Ба сони гӯшаи вайрона бошад.
Зи ҳастии шумо, ёрони ҷонӣ,
Бароям зиндагӣ шоҳона бошад.
Суруде дар лабат хоҳам, ки бошам,
Ҳабибе дар шабат хоҳам, ки бошам.
Зи дарди ишқ гар таб мефизоӣ,
Табибе бар табат хоҳам, ки бошам.
Ба ҳарфи бад забонатро маолой,
Ба ҷаҳли бад ҷаҳонатро маолой.
Назар бар чеҳраи дунон маяфкан,
Азизам, дидагонатро маолой!
Биё, бо ман замоне ҳамнафас бош,
Ба фарёди дилам фарёдрас бош.
Диламро дуриат ҳамчун қафас шуд,
Ту обу донае дар ин қафас бош.
Ҷаҳони бекаронӣ, ишқ, эй ишқ,
Ба дилҳо ошёнӣ, ишқ, эй ишқ,
Замину осмонӣ, ишқ, эй ишқ,
Бимонӣ ҷовидонӣ, ишқ, эй ишқ!
Кулоҳи пурғуруратро чӣ гӯям?!
Ғиреви нозаруратро чӣ гӯям?!
Зи ҳастият накардӣ як диле шод,
Дар ин дунё ҳузуратро чӣ гӯям?!
Гунаҳгорам, агар ошиқ набошам,
Хасу хорам, агар ошиқ набошам.
Ба сесад дарра андар тахтапуштам
Сазоворам, агар ошиқ набошам!
Ту неруи танам бошӣ, азизам,
Дилорогулшанам бошӣ, азизам.
Ба он дастони нарму ширгунат
Ҳамели гарданам бошӣ, азизам.
Ҷаҳоне гарчи бар ман хайрхоҳ аст,
Ба меҳрам гарчи дунёе гувоҳ аст,
Ҷавонмардам, ҷавонмардона гӯям:
«Дили беишқи ман ғарқи гуноҳ аст!»
Ҷаҳон аз неку бад гардида саршор,
Ҳама бар ташвишу коре гирифтор.
Маро ҳарфест андар дил ҳамеша:
- Мабодо аблаҳе гардад силаҳдор!
Зи ҷабри ёр дилхун меравам ман,
Зи қайди ақл берун меравам ман.
Ҳадиси дард соҳибдард донад;
Ба саҳро назди Маҷнун меравам ман.
Дарахти душманӣ ҳосил надорад,
Дилозори касон ҳамдил надорад.
Ватангумкарда гарчи пурғурур аст,
Ба ҷуз як ҷисми нимбисмил надорад.
Ба дил аз кина осоре надорам,
Ба сар андешаи торе надорам.
Ба ҷуз як кӯлбори пурмуҳаббат
Ба дӯши хештан боре надорам.
Чу ту ошуфтагесуе набинам,
Чу ту дилдору дилҷӯе набинам.
Чунон як айнаке хоҳам, ки бо он
Ба ҷуз аз рӯи ту рӯе набинам.
Қадам бар мулки дигар мезанӣ ту,
Ба кӯи душманон сар мезанӣ ту.
Паси дар интизори онам, эй бахт,
Ки кай ангушт бар дар мезанӣ ту.
Чу бинам ҷоҳиле бологузар шуд,
Дарахте куштаи захми табар шуд,
Дилам шӯрад: - Чӣ хомӯшед, мардум?!
Адолат дар ҷаҳон зеру забар шуд!
Зи дурият бисӯзад, сустпаймон,
Дилу ҷонам, дилу ҷонам, дилу ҷон.
Ба мисли баргҳои фасли поиз,
Парешонам, парешонам, парешон…
Азизу ҳамдаму муштоқи ман бош,
Хати пурмеҳр дар авроқи ман бош.
Бувад қишлоқ лабрези муҳаббат,
Дар ин шаҳри калон қишлоқи ман бош.
Ба зарфи хеш оби дурда дорӣ,
Дили пуркинаву афсурда дорӣ.
Баҳорат аз муҳаббат дур бошад,
Ба гулдонат гули пажмурда дорӣ.
Саропоят ҳунар хоҳам бубинам,
Зи дониш баҳравар хоҳам бубинам.
Аё гулдухтари хушрӯзи тоҷик,
Туро атласбабар хоҳам бубинам.
Накуандешаҳо, бо ман бимонед,
Шумо, ҳампешаҳо, бо ман бимонед.
Агар хушкид рӯзе нахли уммед,
Аё, эй решаҳо, бо ман бимонед.
Маро тобу тавон – ҳамдеҳагонам,
Чанори соябон – ҳамдеҳагонам.
Чӣ ҷои чор сатре, ки биарзанд
Ба садҳо достон ҳамдеҳагонам.
Ҳама чун зодаи як хонадонанд,
Ба ҳамдигар ҳалиму меҳрубонанд.
Шараф ҳамдеҳагонамро! Хаёлам,
Ба ҷуз одамгарӣ чизе надонанд.
Бурун аз қайди макру фан бимонӣ,
Чу гул ҳастиву дар гулшан бимонӣ.
Харидорат зиёд асту валекин
Ту бо ман будиву бо ман бимонӣ.
Зи некуфитратон дунёст обод,
Зи фарди бадгуҳар, фарёд, фарёд!
Аё, ёрони неку покгавҳар,
Дилам саршор аз меҳри шумо бод!
Агарки бӯсае аз ту ситонам,
Яке хушбахттарин фарди ҷаҳонам.
Бисозам, хонуми бишкуфтарухсор,
Фидои бӯсаи ту хонумонам!
Чу шавқу шӯри дил гардид афсун,
Садояш мерасад бар авҷи гардун.
Суруди дил надорад интиҳое,
Суруди дил бувад аз нота берун.
Тавоноӣ зи пулмастӣ набошад,
Сари хам рамзи сарпастӣ набошад.
Забардастӣ бувад дар ақли солим,
Забардастӣ табардастӣ набошад.
Ҷавонӣ рафту ёде аз чаман монд,
Хаёлам, ҷисмам акнун беватан монд.
Бибурд бо худ ҳама дороиямро,
Дили саршор аз ҳасрат ба ман монд.
Фаровон ҳосилат бошад, бузургӣ!
Мунаввар манзилат бошад, бузургӣ!
Фузун гар ҳамдинат бошад, чӣ хубе!
Фузун гар ҳамдилат бошад, бузургӣ!
Азизам, дилрабоям, офтобам,
Ба ёди ту зи дида рафта хобам.
Биёмӯзам русуми раҳнавардӣ,
Ки бар кошонаат роҳе биёбам.
Муҳаббат равшанӣ бахшад дилатро,
Бубахшад файз кишту ҳосилатро.
Муҳаббат иқтидоратро физояд,
Саодатбор созад манзилатро.
Раҳи ҳамвор мехоҳам бароят,
Гули бехор мехоҳам бароят.
Фиребояст бедории чашмон,
Дили бедор мехоҳам бароят.
Дару девори ту лабрез аз ишқ,
Канори дилкашат гулбез аз ишқ.
Яке қалби пур аз армону ҳасрат
Маро бар туст дастовез аз ишқ.
Абдурауф Муродӣ
Иловакунӣ
Иловакунии фикр