Бори дигар омадам, то бишнавам овози рӯд,

Боз рақси мавҷ бинам, дарк созам рози рӯд.

Аз забонаш бишнавам эъҷози Турсунзодаро,

То навозад ҷону дилро бори дигар  сози рӯд.

Рӯд ҳамчун шеъри фарзандаш равон асту равон,

Файзборон карда бо шаҳдаш  заминро ҷовидон.

Лаҳни шоир мерасад ҳар дам ба гӯш аз мавҷҳо:

«Рӯди ман, олам дигар шуд, ту ҳамон астӣ, ҳамон».

Гарчи олам гашт дигар, шеъри шоир, рӯди ӯ

Дӯстиро дорад аз ақсои олам ҷустуҷӯ.

Парчами озодихоҳон гашта набзи шеъри ӯ,

Менамояд аз саодат, сулҳу ваҳдат гуфтугӯ.

Он диёре, ки ба олам сеҳри Мирзоро бидод,

Исми дилбандаш ба номи сарзамини худ ниҳод,

Ҷовидон бо файзу бахту шодӣ аст он ҳамнафас,

Ному кори ворисони қадрдонаш зинда бод!

Султонмуроди ОДИНА