Ҳамчун  омӯзгори  синфҳои  ибтидоӣ ман мавзӯъҳоро  дар  заминаи  усули  муносибати  босалоҳият  ба  таълим  ва  методҳои  навин  тавзеҳ  бахшида,  ҳамеша  бар  он  мекӯшам, ки  дар  дарсҳо  хонандагон  фаъолу  кӯшо  бошанд. Аз ҷумла, яке  аз  мавзӯъҳои  дарсиро  бо  номи  «Давлат чист?»  бо  ҳамин  методҳои  ҷолиб  ба  хонандагони синфи 3  фаҳмонда,  саъй  бар  он  менамоям, ки  онҳо  ба  моҳияту  ғоя,  мақсад ва  ҷанбаи  тарбиявии  ҳикоят  сарфаҳм  рафта,  луғатҳои  нофаҳморо  аз  муаллим  пурсида,  маънояшонро  фаҳмида  гиранд.  Нахуст  ҳикояти  «Давлат  чист»-ро  хонандагон  мутолиа  мекунанд.  Хониши  ифоданок  бо  навбат  сурат  гирифта,  хонандагон  порчаи  хондашударо  нақл  мекунанд. Агар  дар  нақли  порчаи  матн  мушкилӣ  кашанд,  ман  ба  онҳо  ёрӣ  мерасонам.  Дар  ҳикоя  сухан  дар  бораи  марди  бадавлате  меравад,  ки  се  писар  дорад. Ҳамсояҳои  мард  ба  ӯ  ҳасад  бурда,  мегӯянд,  ки  чаро  ӯ  соҳиби  сарвату  боигарӣ  асту  мо  не.  Ҳамсоя  ба  саволи  онҳо  посух  медиҳад,  ки  ин  масъаларо  аз  худи  Давлат (боигарӣ) пурсидан  лозим  аст.  Вақте  ҳамсояҳо  аз  Давлат  мепурсанд, ки  чаро  вай  ба  ҳамсояашон  дӯстӣ  варзидаасту  бо  онҳо  не,  Давлат  мегӯяд,  ки  агар  сабаби  ин  ҳолро  пурсидан  хоҳед,  ман  аз  хонадони  марди  бадавлат  баромада  меравам.  Вай  ҳамин  тавр  ҳам  кард. Бой  ҳар се  писарашро  ба  пешаш  хонда,  бо  онҳо  дар  ин  хусус  маслиҳат  кард. Ҳар  се  писар ба  он  ақида  буданд,  ки  агар  Давлат  дар  хонадони  онҳо  истодан  нахоҳад,  бигзор  баромада  равад,  зеро  барои  мо  тифоқӣ  аз  ҳама  ганҷи  дунё  болотар  аст.  Хуллас,  падар  ба  пеши  Давлат  рафта,  посухи  писаронашро  ба  онҳо  мерасонад.  Давлат  хандида  мегӯяд,  ки  макони  ман  он  хонадонест,  ки  дар  он  ҷо  муттаҳидию  тифоқӣ  ҳукмрон  бошад.

  Пас  аз  хондану  нақли  матн,  ба  шогирдон  бо  суолҳо  муроҷиат  мекунам:

1. Мақсад аз  посухҳои  писарони  бой  чист?

2. Аз  ҷавоби  Давлат  ба  марди  сарватманд  чиро  фаҳмидед?

3. Хулосаи  шумо  дар  бораи ҳикоя. 

Дар  ҳикоя  моҳияту  ғояи  рамзие  нуҳуфтааст, ки  ба  калимаи  «Давлат»  вобастагӣ  дорад.  Хонандагон  зимни  посух  ба  суолҳо,  аввал  бояд  ба  маъниҳои   луғавии  вожаи  мазкур  таваҷҷуҳ  зоҳир  намоянд.  Пас  аз  он,  вобаста  ба  мазмуни  ҳикоя  хулоса  бароранд, ки  дар  ҳикоя  дар  бораи  кадом  давлат  сухан  рафтааст.  Муттаҳидию  тифоқӣ  чӣ  тавр  ба  даст  меояд?  Хонандагон  дар  бораи  тадбирандешии  марди  сарватманд  чӣ  андеша  доранд?  Ҳикояи  «Давлат  чист?-ро  метавон  тариқи  саҳнача  ба  намоиш  гузошт,  ки  таъсираш  барҷаста  хоҳад  буд.

Хонандагон  ба  хулосаи  дуруст  меоянд,  ки  танҳо  дӯстию  ҳамдигарфаҳмӣ  ва  ваҳдату  муттаҳидӣ  инсонро  саодатманду  хушбахт  мегардонад.

Санавбар Мазориева,

омӯзгори  мактаби  №17, шаҳри  Ваҳдат