Халқи тоҷик   дар  масири  таърих  марҳилаҳои   гуногунро  паси  сар  намудааст.  Дар охири  асри гузашта  ҷанги  шаҳрвандӣ  мамлакатро  то  андозае  ба гирдоби вайронию харобӣ тела дода, мушкилиҳои  зиёдро  ба  миён  овард. Бо гузашти моҳҳову солҳо ақли солим боло гирифт ва пеши ҷанги  дохилӣ  гирифта шуд. Бо  ҳам  муттаҳид  шудан,  созишномаи сулҳу ваҳдатро  имзо  намудан,  бародарию баробарӣ ва ягонагиро  шиор  кардан -  ин  ҳама   аз  ояндаи  неку  дурахшони  Ватан  дарак  медод.  

Хушбахтона,  заҳмату  талошҳои  фарзанди   фарзонаи миллати  тоҷик,  Пешвои  миллат, муҳтарам Эмомалӣ  Раҳмон  баҳри барқарории тинҷию амонӣ ва таҳкими сулҳу субот самараи нек дод. Сиёсати  оқилонаи  Президенти  мамлакат  дастури  манфиатбор  ва  дарси  муҳими  ҳаётии  башарият  барои имрўзу  фардои  ҷомеа эътироф  гардидааст.  Имрўзҳо  мардуми тоҷик ба  зиндагӣ  бо  диди  нав,  умеду  орзуҳои   зиёд нигоҳ   мекунанд.  Баъди  соҳибистиқлол  гардидани давлату  миллат  дар  саҳифаҳои  адабиёт  мавзўъҳои  ваҳдату  ягонагӣ,  сулҳу  амният,  ватандўстӣ  ва  истиқлоли  миллӣ  вусъати  тоза  пайдо кард.

Оғозгари  ин  ашъори  ноб  устод  Лоиқ Шералӣ буд,  ки  роҳи   сулҳу ваҳдатро  дар   ҳамраъйиву  якдилӣ  медонист:

Раҳми  Парвардигори  мо  омад,

Нури  ҳақ  бар  диёри  мо  омад.

Ҷанги  бунёдсўзи  мо  бигзашт,

Сулҳи   деринтизори  мо  омад.

Мафҳуми  «истиқлол»  ҷанбаи  ҳаётӣ  дошта,  меҳри  фарзандиро  нисбат ба  Ватан – модар    зиёд  намудаву  муттаҳидии  миллатро  дар  саҳифаи  таърих  сабт  менамояд.

  Метавон  гуфт,  ки  замони  истиқлол  дар кишвари мо бунёдкорию созандагӣ вусъати тоза пайдо кард ва соҳаҳои илму маориф ба дастовардҳои чашмрас ноил гардид. Истиқлолият  шароит  муҳайё  намуд,  то  миллати  бузурги тоҷик  барои  насли  имрўзу  фардо таърихи  гузаштаро  посдорӣ  намояду   барои  ояндагон  адабиёту  фарҳанги  ғаниро  тақдим  намояд.  

Таърихи  чандинсолаи  халқи  тоҷик  шабеҳи китоби  муқаддас   аст.   Сулҳу  ваҳдату  ягонагӣ  мавзўи   асосии  эҷодиёти  шоирону нависандагони  гузаштаю имрўза маҳсуб ёфта,  мардумро  ба  ватандўстӣ  ва  ҳифзи  марзу буми  кишвар   роҳнамоӣ месозад.

Шакармо Суриева,

ходими  калони  илмии  Пажўҳишгоҳи  рушди  маориф ба номи Абдураҳмони Ҷомии

Академияи  таҳсилоти  Тоҷикистон