(Ба Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон)

Шумо аз баҳри мардум ғамгусоред,

Барои халқу миллат ифтихоред.

Ба ҳар як хонадон – фарзанди ҷонӣ,

Бузургу некмарду хоксоред.

Адолат  дар сиёсат карда ҷорӣ,

Шуморо ҳар амал – як шоҳкорӣ.

Хушо, ки мамлакат обод гашта,

Расида хосафасли комгорӣ.

Шумо – тимсоли шоҳи некрафтор,

Ситоишро, тасанноро сазовор.

Хирадёру дурандешу шарафманд,

Ба халқу меҳану миллат вафодор.

Зи ҳастии Шумо шукрона дорем,

Чу фирдавси барин кошона дорем.

Бувад  имрўзи мо, фардои мо нек,

Ки шоҳи одилу фарзона дорем.

Самариддин Нуриддинов,

омўзгор аз Ҷамоати деҳоти Фароби шаҳри Панҷакент