Ҳар лаҳза ба мо дасти мададгор шав, устод,

Лолему забони хуши гуфтор шав, устод.

Қофилаи мо роҳи дарозе бикунад тай,

Ин қофиларо қофиласолор шав, устод.

Ту раҳбари мо бош, ки мо роҳ надонем,

Раҳгумзадаро наҷми шарарбор шав, устод.

Мо ёр надорему мададгор надорем,

Моро ба ҷаҳон дилбару дилдор шав, устод.

Рафтан натавонем дар ин бодияи умр,

Неруи тану қуввати рафтор шав, устод.

Мо ташналаби донишу шайдои саводем,

Андар сари мо абри гуҳарбор шав, устод.

Ин синаи мо хонаи ғамҳои ҷаҳон аст,

Марҳам ба дилу синаи афгор шав, устод.

Насими ЗАМОН,

омўзгор аз ноҳияи Рўдакӣ